واکاوی دلایل دیپلماسی تهاجمی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران (1392-1384)

این پژوهش درصدد واکاوی دلایل و عوامل دخیل در شکل‌گیری دیپلماسی تهاجمی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در سال‌های 1392-1384 است. بر این اساس، این پژوهش معتقد است که در دورۀ تحت بررسی، نوع خاص و متمایزی از سیاست خارجی در حیات جمهوری اسلامی متجلی شد که شاخصۀ اصلی آن رویکرد تهاجمی به غرب و به‌ویژه ایالات متحدۀ آمریکا بود. فرضیۀ این پژوهش براساس گزارۀ اصلی عبارت است از اینکه تعیین الگوی خاصی از سیاست خارجی در این دوره، حاصل ترکیبی از متغیرهای سطح تحلیل خرد و کلان است. بر این اساس، الگوی پیوستگی جیمز روزنا به‌عنوان چارچوب نظری این پژوهش برگزیده شده است. در این مدل ترکیبی، در سطح تحلیل خرد چهار متغیر فرد، نقش، ساختار حکومتی و درون‌مایه‌های اجتماعی و در سطح تحلیل کلان نیز ساختار نظام بین‌الملل در جهت‌گیری سیاست خارجی کشورها نقش مهم و برجسته‌ای دارند. این پژوهش از نوع توصیفی تحلیلی و روش گردآوری داده‌ها نیز اسنادی و کتابخانه‌ای است.